W piątek Maksio zrobił 2 pierogi. Ciasta wystarczyło na całą miskę pierogów i jeszcze kawałek ciasta został… Maksio wałkuje. Wycinamy kółka foremką do pierogów. Cztery koła  jak do auta… Wlepiamy ciasto do foremki… Maksio nakłada farsz . Chyba za dużo? Zamykamy foremkę i mocno ściskamy… …i pieróg już mamy. Chwilę potem Maksio nieźle go spłaszczył. Po zrobieniu pierogów zostało nam sporo ciasta, które wykorzystaliśmy do zabawy. Mam szeroki uśmiech! Kaczka dziwaczka z ciasta, ale Maksio zaraz oskubł ją z piórek! A teraz przygotowujemy posłanie dla ulubionego policjanta. Ma łóżeczko i kołderkę… Policjant jako mumia! A teraz rwę ciasto na drobne kawałeczki!

Dzisiaj uszyłam woreczki, które mają w środku: pestki od śliwek, kamyki, nakrętki plastikowe i metalowe, okrągłe waciki do demakijażu, gąbkę falistą, patyki. Zabawa polega na tym, żeby rozpoznać co jest w środku. Ponieważ Maks nie mówi, zostawiłam po jednej sztuce każdego wypełniacza, żeby mógł wskazać  – to jest w środku, albo, żebym ja zapytała – w którym woreczku jest… kapsel metalowy? Materiał, z którego są uszyte, prześwituje pod światło i  trochę widać co jest w środku. Ułożyłam woreczki na stoliku, a Maks usiadł i sprawnym ruchem ręki, pozrzucał je ze stolika… Kładłam mu ręce na woreczkach,  jego palcami „badałam” zawartość, pokazywałam pod światło – minimalne zainteresowanie. Może jest jeszcze za mały. Mateusz jak wszedł do pokoju to wziął każdy w rękę  i wymienił co zawierają, ale on ma 11 lat. Oto te nieatrakcyjne woreczki. Może kiedyś uzupełnię ten wpis o zdjęcia Maksa bawiącego się nimi!