Zima nie odpuszcza i wczoraj napadało masę śniegu. Krajobraz bajkowy i pewnie na wiosnę trzeba będzie jeszcze poczekać. W oczekiwaniu na wiosnę – 27 lutego Maksio założył mały ogródek w słoiku. Do słoika wkładamy watę. Dokładnie ! Podlewamy wodą… …i wkładamy ziarna fasoli. Tak przygotowany ogródek podlewamy każdego dnia. Podlewa i czeka… 6 marca widać już było efekty podllewania. Fasola wykiełkowała i ruszyła w górę! 9 marca fasola wyrosła  ponad brzeg słoika… Wczoraj postanowiliśmy ją przesadzić w ziemię! Maks podlewa swój nowy ogródek. Wata nie jest dobrym podłożem, ponieważ ziarna fasoli, które nie wykiełkują, gniją w niej. Lepiej jest używać gazy, rozpiętej na brzegach słoika, na której leżą ziarna fasoli i lekko dotykają powierzchni wody.

Masaż dłoni w piasku. Przesypywanie żwiru między palcami… Przekładanie większych kamyków… Dmuchanie na małe kamyczki… Na warsztatach SI i w książce pt ” Wspomaganie  rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną” Pani Marta Wiśniewska poleca przenoszenie korków przy użyciu różnego rodzaju szczypców. Maks zamiast korków dostał kolorowe walce z gąbki (do kręcenia papilotów) i szczypce do ciasta. Na razie przenosi walce przy użyciu obu rąk. Udało się chwycić i podnieść. – Dałem radę  –  różowy też w górze!

Zrobiliśmy rurę z rolek po papierze toaletowym. Rolkę nacinamy na obwodzie 6 razy (co 2,5 cm) i każdy kawałek  5 cm wzdłuż rolki. Sklejamy  środkowe dwa nacięcia. Tak przygotowane rolki wkładamy jedną w drugą, ale tak, żeby sklejone” przęsła” były przesunięte  o 2,5 cm i układały się w „kręcone schody”. Na koniec wsypujemy drobny żwirek i zalepiamy rurę. Oklejamy rolki razetą, a na koniec oblepiamy innym kartonem, albo materiałem. Maksio skleja środkowe ” przęsła” rolki. Ostatnią rolkę sklejamy, żeby powstał korek. Obklejamy rurę gazetą. Smarujemy klejem koniec rury, żeby przykleić materiał. Oto rolki nacięte i włożone jedna w drugą… Zaklinacz deszczu ozdobiony motylami. Nie chcę tych motyli… Ten już odlatuje, a rura hałasuje, piasek się przesypuje!

Wczoraj jeszcze raz powtórzyliśmy doświadczenie z mokrym gipsem, do którego wrzuca się garść suchego grochu. Tym razem nie zabrakło nam gipsu do napełnienia kubeczka ze styropianu i szklanki. Wrzucam groszek… Teraz mieszam… Styropianowy kubek pękł po trzech godzinach. Następnego dnia rano  styropianowy kubek  był rozerwany , a ze szklanki „wypełzał” gips rozsadzany przez groch. No to wyrzucamy wszystko z kubka… Taki efekt przedstawia grochowa demolka!