Prawie równo rok temu, po powrocie z turnusu rehabilitacyjnego w Rowach, Maks pobił rekord poziomu TSH – przekroczył 150 jednostek. Wcześniej brał metizol – lek na nadczynność tarczycy – i tak się to „odbiło”. W tym roku (2014) znów pojechaliśmy nad Bałtyk, znów do Rowów i… znów z metizolem. Skończyło się podobnie, tylko (dzięki Bogu) rekord nie został pobity. Maks wyjechał z nadczynności, a po krótkiej chwili od powrotu „wahadło toxicosis” ruszyło w drugą stronę – TSH na poziomie 15 jednostek to spora niedoczynność. Jednak gdy spojrzymy na kilkuletnią historię badań poziomów hormonów tarczycy (i przysadki – TSH wydzielany jest właśnie przez przysadkę), to można zaryzykować stwierdzenie, że cykl nadczynność-niedoczynność w tarczycy naszego Syna trwa około pół roku. Kolejne maksymalne wartości poziomu TSH przypadają na: sierpień ’13, luty ’14 i wrzesień ’14. Amplituda wahań (miejmy nadzieję) nie rośnie i być może ta „toksyczna” odmiana choroby Hashimoto będzie powoli wygasać…

Z powyższej tabeli z zebranymi wynikami dwu i półrocznych badań wynika, że „biedny” Maks rzadko kiedy ma „unormowany” poziom hormonów tarczycy (na różowo zaznaczone są przekroczenia „in +”, na niebiesko „in -„).

Na wykresie widać „toksyczne” zachowanie tarczycy Maksa – zmiany poziomu hormonów o 5 rzędów wielkości (od poziomu mniejszego niż 0,005 jednostek do ponad 100) w czasie dwóch miesięcy. Można zadać pytanie – czy cykl niedoczynność-nadczynność będzie się powtarzał z taką samą częstotliwości, czy będzie (oby!) się wydłużał. Chciałbym nie odpowiadać na to pytanie, gdyż Maks (jak każde dziecko) bardzo nie lubi pobierania krwi.

Po dłuższym „oddechu” od badań poziomu hormonów tarczycy Maksowi znów „upuszczono krwi”. Obyło się bez sensacji – standardowa szamotanina na kolanach i trochę płaczu. Ale w Luxmedzie w soboty jest spokojnie i „załatwiliśmy” badanie jak się patrzy… Wyniki są dostępne już wieczorem i ku naszemu zaskoczeniu okazują się „idealne”. Maks ma FT4 i TSH na poziomie jedynki: (1,14 jednostek FT4 i 1,05 jednostek TSH).

To oczywiście nic nie znaczy – a już na pewno nie oznacza stabilizacji! W mojej ocenie Maks przechodzi, może nie tak gwałtownie jak kiedyś, z fazy nadczynnej w niedoczynną. Moim zdaniem widać to na wykresie zmian hormonów, które mierzyliśmy przez ostatnie dwa lata.

Jak to nam kiedyś powiedziała doktor endokrynolog – zmiany FT4 wyprzedzają zmiany TSH. Patrząc na przebieg czerwonej linii na wykresie (FT4) widzimy, że spadek poziomu tego hormonu zaczyna się wcześniej niż wzrost TSH. Dlatego też nie obawiałem się zbytniego spadku TSH (jak w poprzednim minimum – do poziomu poniżej progu oznaczalności – 0,005) gdyż FT4 już zaczęło się zmniejszać. Teraz mamy „problem” – a właściwie to prawdziwy problem ma Maks. Czy intensywność zmian TSH będzie tak samo duża jak poprzednio i poziom hormonu przysadkowego (TSH) wyskoczy ponad 100? Czy warto „profilaktycznie” zacząć podawać eutyrox? Czy może zmiany nie będą tak gwałtowne i można Maksa zostawić z Hashimoto Toxicosis „sam-na-sam”, a Jego organizm sobie poradzi? Jeszcze nie potrafię zanalizować tej sytuacji.

Korzystając z sobotniego wieczoru zrobiłem małą analizę danych Maksa. W tabelce z poziomami hormonów zaznaczyłem kolorami odpowiednie fragmenty: na zgniło-zielono okresy zmniejszania się stężenia FT4, na szaro-różowo – okresy wzrostu stężenia tego hormonu (czterojodotyrozyny). Przyrządziłem wykres zależności FT4 od TSH traktując obszary wzrostów i spadków jako oddzielne zmienne niezależne.

Zrobiłem prostą regresję wykładniczą i otrzymałem zależności funkcyjne stężenia FT4 od TSH. Oczywiście korelacja (R2) nie jest idealna – sam nie wiem jaka jest precyzja wyników analitycznych, ale nie jest zupełnie nieistotna. Ciekawe jest, że wykładniki są zbliżone do siebie (-0,012 i -0,013). Jest to jeszcze trochę za mało danych, aby pokusić się może o dodatkowe korelacje np. czasowe, i przewidywać ewolucję stanu hormonalnego u naszego Syna. Ale pewnie niedługo przybędzie nam punktów pomiarowych – o ile Maks nie straci resztek cierpliwości i nie nauczy się skutecznie wyrywać z objęć rodziców w trakcie pobierania krwi.

Po niecałych dwóch miesiącach leczenia metizolem tarczyca Maksa zmieniła front. Z nadczynności wróciła w niedoczynność – i to jaką! TSH na poziomie 158 jednostek to jest „coś”. Jak odebrałem wyniki w rejestracji, to się nogi pode mną ugięły. Tak na gorąco, to wydaje mi się, że w przypadku naszego Syna działa jakiś czynnik niestandardowy – przejście od nadczynności w niedoczynność w czasie ok. 1 miesiąca nie zdarza się chyba często. Poprzednia zmiana aktywności (z niedoczynności w nadczynność) Maksowej tarczycy trwała ok. 1 roku. Zresztą zobaczcie sami:

Uwaga – pionowa skala wykresu jest logarytmiczna!

Wyniki w tabelce prezentują się trochę monotonie:

Dzisiaj powtarzaliśmy analizę sprzed trzech dni – zobaczymy jaki będzie poziom TSH… Chyba już nie jestem ciekawy.