Maks ma kłopoty z nauczeniem się liter,  ze składaniem ich w sylaby i oczywiście z czytaniem gotowych sylab. Czy to sylaby z „M”, czy z „P”, to właściwie trudno mu zapamiętać, bo to go w ogóle nie interesuje. Ćwiczymy kolejny rok czytanie sylab z tymi dwoma spółgłoskami i nadal bez rezultatu. Próbowałam dołączyć gesty Gora, żeby łatwiej mu było je zapamiętać…

W szkole nauczycielka podsunęła mi pomysł, żebym wymyśliła jakąś grę, dzięki której nauka będzie ciekawsza. Od świąt gramy w naszą grę i myślę, że w końcu dopracowałam zasady i różne poziomy trudności.

Do tej planszy mam przygotowane na żółtym tle samogłoski i na szarym spółgłoski. Rzucamy kostką, przesuwamy pionek na pole wyznaczone ilością oczek na kostce. Stajemy na kolorowym polu. Jeśli jest żółte bierzemy z kupki samogłoskę, jeśli szare bierzemy ze stosu spółgłoskę. Gra polega na zbieraniu liter i po dojściu na metę układa się je w sylaby i słowa.

Jeśli gracze znają dwuznaki spółgłoski mogą być wymieszane z dwuznakami. Oczywiście kartoniki są ułożone literą do dołu. Na planszy widać nakrętki, które są na drabinach. Zejście z drabiny albo na nią wejście sprawia, że dostajemy taką nakrętkę, która działa jak joker. Przy układaniu sylab lub słów taką nakrętkę możemy wymienić na literę, której nam brakuje.

Jeśli chodzi o dojście do mety, to żeby zakończyć grę, trzeba wyrzucić tyle oczek ile brakuje do wejścia na pole „meta”. Jeśli oczek jest więcej wchodzimy na metę i cofamy się na pole które wypada z ilości wyrzuconych oczek.

Czyli pionek chłopca jeśli gracz wyrzuci 6 oczek to z  tego pola, na którym stoi   wchodzi na metę 1,2,3 i  cofa się 4,5,6 że znowu staje na tym samym polu.

Oto wynik rozgrywki z losowych liter.

Można je ułożyć tak, lub inaczej.

Nakrętkę zamieniamy na potrzebną nam literę.

Wynik drugiego gracza. Nakrętki może wymienić na litery brakujące  mu do słów.

W następnym poście do tej planszy dołączę sylaby, żeby rozszerzyć możliwości gry  i dostosować ją do nauki czytania  metodą Krakowską.