Archiwum kategorii: wyjazdy

Pożegnanie z Jeziorem Ciechomickim

18 lutego 2021przyroda, wyjazdyAnna

W sobotę poszliśmy na spacer nad jezioro. Kilka dni było poniżej -7C i całe jezioro było skute lodem. Poszliśmy pochodzić sobie po tafli jeziora. To jedyna taka okazja pospacerować sobie po wodzie, co prawda zamarzniętej, ale zawsze…

Na lodzie widać było zamarznięte przeręble, w których dwa dni wcześniej wędkarze łowili ryby.

Ośrodek Leśny Zakątek jest położony w lesie sosnowym, nad brzegiem jeziora Ciechomickiego. Wzdłuż jeziora prowadzą dwa szlaki turystyczne : żółty i czarny, więc można dużo spacerować.

Szczególnie pięknie jest kiedy świeci słońce.

Tłusty czwartek i piątek na turnusie

15 lutego 2021rehabilitacja, wyjazdyMaks Grochowski

W tłusty czwartek panie kucharki usmażyły dla nas cała górę pączków. Zaproszono nas do kawiarenki na kawę i pączki. Bardzo się spieszyłem z ubieraniem po basenie, żeby zdążyć spotkać się z kolegami przy pączku.

Przy okazji zrobiłem zakupy u pani Magdy korzystając z mówika.

Kupiłem sobie sok do pączka.

Pączki były bardzo smaczne i zjadłem aż trzy. A potem było wspólne zdjęcie.

Wszyscy najedzeni i zadowoleni.

Na terapii ręki u pana Kamila smarowałem nutellą i ozdabiałem wafle. To było super!

To moje super smaczne wafle na tłusty czwartek.

Po czwartku przyszedł piątek i koniec zajęć na turnusie. Po zajęciach spotkaliśmy się w kawiarence i każdy z nas dostał walentynkową kartkę, którą zrobił ktoś inny na terapii ręki. Pan Kamil i pani Magda rozdawali nam walentynkowe jabłka z lizakami.

Dostałem misiową kartkę, którą wkleiłem do mojego pamiętnika ze zdjęciami.

Na koniec stanęliśmy do pamiątkowego zdjęcia z turnusu.

To był bardzo fajny turnus i cieszę się, że na nim byłem.

Drugi tydzień na turnusie w Leśnym Zakątku

12 lutego 2021rehabilitacja, wyjazdyMaks Grochowski

W sobotę 6 lutego było ognisko, a na nim pieczone kiełbaski. Była też pani animatorka, z którą śpiewaliśmy chodząc dookoła ogniska. Był mróz, niestety brak śniegu uniemożliwił organizatorom zorganizowanie kuligu, który był planowany wcześniej…

Przy ognisku było ciepło, ale i tak zmarzły mi palce u stóp.

Zrobiliśmy sobie zdjęcie grupowe miłośników turnusów w Leśnym Zakątku.

Jadłem z Adamem kiełbaski i piliśmy ciepłą herbatę. Szkoda, że było tak mało śniegu…

Następnego dnia mama Adama zaprosiła nas do siebie na obiad.

Graliśmy w grę FITS, która jest bardzo podobna do telefonowej gry tetris…

Po drugiej stronie grał Igor z mamą.

Fajnie nam się grało…

Potem mama Adama podała nam obiad.

W poniedziałek 8 lutego od rana miałem zajęcia według planu. Zajęcia z pedagogiem – panem Kamilem, liczyliśmy, układałem słowa z liter.

Po zajęciach miałem czas, żeby przygotować się na basen z panem Łukaszem. Dawno już nie byłem na basenie, więc wiele umiejętności, które kiedyś miałem – zapomniałem. Pan Łukasz zakładał mi obciążniki na ręce i na stopy, żebym ćwiczył mięśnie. Ćwiczyłem też pływanie w płetwach.

Zwykle zaczynaliśmy od małego basenu, a potem szliśmy na głębszą wodę.

Po basenie miałem godzinną przerwę, po której szedłem na masaż do pana Adriana

Bardzo podobało mi się masowane. Miałem lustra z obu stron i mogłem się na siebie napatrzeć do woli.

Po masażu szedłem do Pana Kamila na terapię ręki.

Malowałem wycięte z masy solnej morskie zwierzęta, palcem malowałem liście na drzewach. W dzień pizzy wyklejałem z plasteliny składniki na pizzy.

W czasie godzinnej przerwy jedliśmy z mamą obiad. W Leśnym Zakątku bardzo dobrze nas karmili, choć porcje były za duże .Były też ciekawe desery. Bardzo mi posmakowało pieczone jabłko z wiśniami.

Po obiedzie szedłem do pani Oli logopedy i muzykoterspeutki.

Grałem u niej na różnych instrumentach w rytm słuchanej melodii.

Dwa dni zamiast zajęć z panią Olą miałem zajęcia z panią Magdą.

Dzień kończyłem godzinną kinezyterapią z panem Pawłem.

Po tak pracowitym dniu chciałem wreszcie posiedzieć i posłuchać piosenek z Bollywoodu, ale mama czuje taki przymus , że jak jest śnieg to trzeba wyjść z sankami i iść na górkę.

Wyszliśmy, bo śnieg padał i padał, jakby chciał zrobić mamie radochę.

Raz brałem oponę śnieżną, którą mama wygrała 20 lat temu w konkursie na cukierki nimm2.

Innym razem zjeżdżałem na ślizgach pożyczonych od Adama.

Zjeżdżaliśmy też na sankach z ośrodka i tak więc wykorzystaliśmy wszystkie dostępne do zjeżdżania sprzęty.

Dawno już nie było takiej fajnej zimy.

Czas relaksu

5 lutego 2021wyjazdy, zabawyAnna

Po zajęciach turnusowych staraliśmy się wykorzystać każdą sposobność by nacieszyć się leżącym śniegiem. Zjeżdżaliśmy z górki na oponie śnieżnej i chodziliśmy na spacery …niestety śnieg stopniał i zapowiadany na sobotę kulig się nie odbędzie.

Świetnie zjeżdżało się z tej górki na oponie śnieżnej.

W ośrodku Maks słucha piosenek. Gra z Igorem w piłkarzyki

Kiedyś w tym miejscu było akwarium z rybkami, potem było tu terrarium z żółwiami , a teraz mieszka tu królik

Termy Bania

3 sierpnia 2020wyjazdy, zabawyMaks Grochowski

W ostatni dzień pobytu na turnusie pojechaliśmy do Białki Tatrzańskiej, gdzie są baseny z wodą termalną. Przyjechaliśmy około dziesiątej.

Zaczęliśmy od zjazdu pontonem. Na basenie było jeszcze mało ludzi więc dość krótko czekaliśmy na swoją kolej. Ponton mknął szybko i poczuliśmy z mamą ulgę, gdy wyjechaliśmy z rury do basenu.

Bawiliśmy się wesoło w symulowanym nurcie rzeki i w falującej wodzie. Fajnie było dać się ponieść nurtowi i dryfować w kole, szczególnie tam gdzie woda mocno falowała.

Termy Bania mają także baseny na wolnym powietrzu, ale tego dnia było chłodno i nad wodą w basenie unosiła się delikatna mgiełka. Dlatego też głównie korzystaliśmy z basenów pod dachem.

Po trzech godzinach zabawy byłem mocno zmęczony i ucieszyłem się, że wracamy do domu.

Dziękuję koleżankom mamy: Pani Angeli i Pani Marcie za zrobienie nam zdjęć

Centrum Edukacji Przyrodniczej TPN

1 sierpnia 2020przyroda, wyjazdyMaks Grochowski

Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego odwiedziliśmy w drugim tygodniu turnusu. Centrum posiada nowoczesne wystawy audiowizualne, które pomagają zwiedzającym poznać przyrodę – florą i faunę – Tatr. Zwiedzanie centrum zaczyna się od sali, w której jest podświetlana makieta Tatr. Lektor przedstawia jakąś część Tatr i miejsce o którym jest mowa jest podświetlane na makiecie. W następnych salach można zobaczyć łąkę górska, las, a także jaskinię. Na koniec wyświetlany jest film o tym czego nie należy robić w górach.

Centrum otacza Ogród Roślinności Tatrzańskiej. W nim spotkaliśmy sarenkę, która przechadzała się pomiędzy drzewami.

Jednak zdjęcie można zrobić sobie z kamienną sarenką, albo niedźwiedziem.

Na tej ścieżce edukacyjnej są tablice, z których możemy dowiedzieć się więcej o zwierzętach i roślinach.

Po wizycie w Centrum poszliśmy piechotą do Kuźnic. Spacer był długi. Z żalem patrzyłem na busy, które zatrzymywały się na przystankach, a do których my nie wsiadaliśmy.

Mama chyba chciała mi zrobić zdjęcie na tle Nosala, bo jakoś nie mogę inaczej sobie wytłumaczyć tego spacerku wzdłuż ulicy…

Z drugiej strony dobrze, że chodziło jej tylko o zdjęcie, gorzej by było, gdyby chciała ze mną pójść na Nosal.

Doszliśmy do Kuźnic. Tam jest zespół dworsko-pałacowy, pozostałość po działalności hrabiego Zamoyskiego.

Widzicie ten uśmiech?

Jestem zadowolony bo w Kuźnicach nad strumieniem zjadłem gofra, więc mam siły żeby wrócić.

Wakacje w górach

31 lipca 2020wyjazdyMaks Grochowski

To były moje pierwsze wakacje w górach. Co prawda byłem w Murzasichlu 13 lat temu, ale wtedy dopiero zaczynałem chodzić i właściwie przemierzałem trasy w wózku.

Do tej pory jeździłem nad morze, do Rowów. Byłem też w Wesołek Krainie koło Andrychowa. Tam też są góry, ale dużo niższe i łagodniejsze.

W Murzasichlu codziennie były jakieś wycieczki w góry, no czasem do Zakopanego, żebyśmy odpoczęli. Dlatego teraz już wiem, że w góry jedzie się, żeby dużo chodzić. Ja nie za bardzo podzielam tę pasję. Wolę raczej posiedzieć sobie. Tata po operacji dostosował swoje tempo do moich możliwości i obaj byliśmy z tego zadowoleni. Bardziej spacerowaliśmy niż chodziliśmy i opuściliśmy wycieczkę do Doliny Białego, ponieważ tata wiedział, że będzie mi trudno podejść …

Turnus w Murzasichlu był inny niż wszystkie, w których do tej pory uczestniczyłem. Tu było dużo chodzenia po nierównej nawierzchni, łapanie równowagi na kamieniach, zejścia i wejścia bez podpierania się i ćwiczenie kondycji na szklakach.

Chcecie wiedzieć jak było? Zawsze szedłem ostatni, niektórzy marudzili, że ich bolą nogi – ale szli szybko. Ja nie marudziłem, ale też szedłem wolno. W końcu byłem na wakacjach.

Mój tata to rozumiał, mama nie.

W górach jest fajnie, kiedy siedzisz w cieniu nad strumieniem i możesz wrzucać do niego kamienie. Ja nie wrzucałem bo byłem w Tatrzańskim Parku Narodowym, a tam nic nie wolno.

Ludzie zachwycają się widokami…ja nie widziałem tam nic specjalnego, wszędzie kamień na kamieniu…no, woda w strumieniach jest fajna. Lubiłem moczyć w niej ręce.

W Dolinie Kościeliskiej chciałem pójść do Jaskini Raptawickiej, ale okazało się, że na szlaku są łańcuchy, więc sobie odpuściłem, tym bardziej , że przede mną z tej trasy zrezygnowała jedna pani.

W Murzasichlu poznałem Adriana.
Inne koleżanki i kolegów znałem już wcześniej ze zlotów, albo z turnusów. Fajnie razem spędzaliśmy czas na boisku.

Właściwie to jestem zadowolony z tego wyjazdu i jak już mama wreszcie narysowała mi kalendarz i zaznaczyła dzień powrotu, to wyluzowałem i przestałem witać dzień gestem „do domu”, a w zamian za to wykreślałem kolejny dzień, który minął.

Pytacie dlaczego?!

Jestem domatorem i nic na to nie poradzę!

Wycieczka na Gubałówkę

22 lipca 2020wyjazdyMaks Grochowski

Być z Zakopanym i nie być na Gubałówce to nie mieściło się w głowie moich rodziców. Mama pamiętała tę górę z czasów liceum, czyli przed wiekami…

W albumie ma zdjęcie z Gubałówki, a za nią widać Tatry ( to ona tak twierdzi bo za nią coś widać szarego i nie wiem czy to góry, więc mogę przyjąć to tylko na jej słowo.)

Wjechaliśmy kolejką szynową i to było super, bo nie chciałbym wchodzić na Gubałówkę szlakiem. Tata zobaczył kramy i podjął decyzję, że pójdzie ze mną posiedzieć, wypić herbatę i zjeść szarlotkę, bo od samego patrzenia zrobiło mu się niewyraźnie. Mama poszła z grupą na Butorowy Wierch. Poszła i wróciła. Minę miała również niewyraźną, widać wycieczka po ulicy wśród wszechobecnej komercji i samochodów przemykających pomiędzy pieszymi też nie przypadła jej do gustu. Szukała jakiegoś murka gdzie robiła sobie zdjęcie po maturze, ale murek został rozebrany.

Widok z Gubałówki z tarasu kawiarni tuż przy kolejce szynowej. Mama szukała murka, a tam w dole widać cały taras, z którego można popatrzyć na Tatry. Chmur było niemało, więc widok mocno zachmurzony!

Jedyne miejsce, które jej się podobało na Gubałówce to ta kapliczka.

Potem już zjechaliśmy kolejką do Zakopanego.

W Zakopanym mama też wydziwiała, że nie podoba jej się księstwo góralskie. Dacie wiarę?

To ten budynek ze szkła za nami. Mama wymyśliła, że to powinno się nazywać Złoty Róg!

Też pomysł, żadnych rogów tam nie widać, a z tym złotem to bym nie przesadzał!

Zaraz przy księstwie góralskim jest galeria handlowa. Mama też kręciła głową, że za jej czasów tego nie było. Trudno oczekiwać, że w Zakopanym nie będzie galerii handlowej, kiedy w każdym szanującym się mieście budują centra handlowe. Moja mama niby taka nowoczesna, a takiej prostej rzeczy nie pojmuje. Strumień – tata orzekł – jest ładnie obudowany. Jest mostek i na nim mama nam zrobiła zdjęcie.

Tam za nami widać dom, z którego odpada tynk. Nie wygląda to ładnie, ale na to mama nie zwróciła uwagi i jeszcze uwieczniła to na zdjęciu. Kto zrozumie kobiety?!

Na koniec ja wypatrzyłem coś ciekawego. Półka na lalki na ścianie domu. Ciekawy pomysł, prawda? Zastanawiałem się czy zabierają lalki do domu jak pada deszcz…I w ogóle dlaczego tam siedzą, czy w pokoju nie ma na nie miejsca?

Turnus w Murzasichlu

21 lipca 2020rehabilitacja, wyjazdyMaks Grochowski

W tym roku nie pojechaliśmy nad morze tylko w góry do Murzasichla, do Ośrodka „Krywań”.

Moi rodzice bardzo lubią góry, ale przez dziesięć lat z rzędu jeździli ze mną nad morze do Rowów. W tym roku Stowarzyszenie Bardziej Kochani odwołało wszystkie turnusy i kolonie, więc nareszcie mogli pojechać w góry. Z naszego pokoju na 2 piętrze był piękny widok na Tatry. Mama stała w oknie, a tata nazywał kolejne szczyty, które widzieli …

Ja trochę się zmartwiłem – komputer został w domu. Co ja tu będę robił?

Następnego dnia uzyskałem jasną odpowiedź na moje pytanie. W góry jeździ się po to , żeby chodzić – dużo chodzić! Pomyślałem, że tata będzie raczej patrzył na góry z okna niż chodził, ale okazało się, że tata jednak będzie chodził na tyle na ile zdoła.

Kiedy poszliśmy pochodzić po Murzasichlu mocno się zmęczyłem. Murzasichle to bardzo długa wioska, a nasz dom był w tej części położonej wyżej.

Z radością wróciłem do pokoju i włączyłem sobie małą podróżniczkę Dorę.

Maks w Arkadii

12 marca 2020kulturalnie, przyroda, wyjazdyAnna

Arkadia i Nieborów to zespół pałacowo ogrodowy należący przez 200 lat do rodziny Radziwiłłów. Stanowi najlepiej zachowany przykład wiejskiej rezydencji magnackiej z XVII wieku. Pałac w Nieborowie zaprojektował Tylman z Gamaren. W XVIII wieku kiedy kupił go Mikołaj Hieronim Radziwiłł z żoną Heleną podzielony był na dwie części męską i damską.

Helena z Przeździeckich Radziwiłłowa całe swoje życie poświęciła tworząc ogród arkadyjski. Zaprojektował go dla niej Bogumił Zug. Helena Radziwiłłowa miała przyjaciółkę Izabelę z Flemingów Czartoryską, która stworzyła ogród w Puławach. Obie panie bardzo się przyjaźniły co nie przeszkodziło im nawzajem podkradać sobie pomysły i wykonawców rywalizując, który ogród będzie wspanialszy. Do tej pory ten zespół pałacowo ogrodowy jest jednym z nielicznych w Europie ogrodów sentymentalno-romantycznych, które zachowały się w niezmienionej formie.

Może wczesna wiosna nie jest najlepszą porą, żeby spacerować po ogrodzie, nie mniej jednak właśnie teraz mogliśmy znaleźć roślinę, której wcześniej nie znaliśmy, a która rośnie na brzegach zbiornika wodnego w Arkadii i nazywa się lepiężnik.