Wszystkie wpisy, których autorem jest Maks Grochowski

18 urodziny Stasia

Staś obchodzi urodziny tego samego  dnia co mój brat Mateusz- 30.04, ale imprezę urodzinową zorganizował trochę później- 2 maja.

Spotkaliśmy się na Placu Narutowicza i czekaliśmy na tramwaj. Było to dość niezwykłe, bo zwykle spotykamy się na urodzinach w domach, albo w restauracjach, a tymczasem dołączyłem do Igi i Olka, którzy już czekali na przystanku.  O 19.30 przyjachał tramwaj, rozwinięto czerwony dywan i obsypano Stasia konfetti!

Wsiadłem i ja do tramwaju. W środku mocno się zdziwiłem, bo ten tramwaj był zupełnie inny niż te, którymi zdarza mi się wracać do domu…

Podałem Stasiowi torbę z prezentem, ale zapomniałem o życzeniach. Dobrze, że w domu zrobiliśmy kartkę  z życzeniami, to Staś w wolnej chwili będzie mógł ją przeczytać…

Usiedliśmy przy małych stolikach i czekaliśmy co dalej…

Mama zaproponowała, że zrobi mi zdjęcie pod balonami Stasia, bo za półtora miesiąca i ja skończę 18 lat. Nie kłóciłem się z mamą, stanąłem i oto jest zdjęcie. Nie moja 18-nastka, ale co tam, byle mama była zadowolona…

Mój stolik znajdował się tuż przy bufecie, więc wszyscy do mnie podchodzili.

Tramwaj ruszył i pojechaliśmy. Rodzice tańczyli i cieszyli się jak małe  dzieci. My po jakimś czasie też się oswoiliśmy z tym, że nasz wagon restauracyjny jest w ciągłym ruchu! Ale bezpieczniej czuliśmy się siedząc na miejscach mimo, że muzyka grała…

a za oknem robiło się co raz ciemniej. Dojechaliśmy na pętlę na Kawęczyńskiej i tam mieliśmy postój.

Uściskałem Stasia i Amelkę podziwiając nasze odbicie w szybie tramwaju.

Potem Staś zdmuchnął świeczki na torcie, a ja zmieniłem miejsce, żeby być blisko mojego najlepszego kolegi.

Wróciliśmy na Plac Narutowicza o 21.30

Na koniec zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie przed naszym imprezowym tramwajem.

To była bardzo niecodzienna impreza i długo będziemy ją pamiętać.

Ferie i filcowanie

W szkolnej świetlicy filcowaliśmy wełnę igłą na bawełnianej torbie, jako prezent dla mamy. Mojej mamie prezent bardzo się spodobał, ale uznała, że filcowanie trzeba poprawić, więc kupiła igły i w wakacje siedzieliśmy na ogródku i filcowaliśmy.

Mama bardzo się zachęciła. Kupiła wełnę merynosów australijskich i zaczęła filcować także na mokro. Jak trochę się wprawiła, uznała, że ferie i filcowanie mają coś wspólnego… (???)

i postanowiła nauczyć mnie tej sztuki.

Filcowanie nie jest trudne. Potrzebna jest wełna, mydło i woda. A także jakiś szablon i siateczka z tiulu.

Miałem zrobić prezent dla siostry na imieniny. Broszkę – kwiatek.

Ułożyłem wełnę na jednej stronie szablonu i przykryłem siateczką z tiulu, żeby podczas moczenie wełna się nie przesuwała.

Potem rękami masowałem wełnę wodą z mydłem, przekręciłem szablon na drugą stronę i znowu ułożyłem wełnę i polałem ją wodą z mydłem.

Najbardziej nużące jest dobre sfilcowanie wełny, żeby włókna się połączyły i żeby się nie rozdzielały. Mama mi w tym pomagała…

Na stole mamy folię bąbelkową, która pomaga szybciej filcować się wełnie, ale to rolowanie, ściskanie , wygniatanie kompletnie mnie wykończyło i chciałem jak najszybciej dać nogę…

Ale musiałem jeszcze zrobić liście do kwiatka…

Na szczęście mama sama rozcięła płatki i dokończyła filcowania, a ja wypłukałem kwiatek z mydła.

Ta zabawa zajęła mi dużo czasu i byłem wykończony.

Jednak kwiatek był prawie gotowy. Musiał tylko wyschnąć.

Następnego dnia na sucho filcowałem środek kwiatka i to w sumie trwało krótko .

Mama doszyła zapięcie i broszka była gotowa. Jednak filcowanie na mokro to nie moja bajka.

– Gotowe mamusiu, ale więcej mi tego nie proponuj…

Nowy Rok 2023

Nowy Rok rozpocząłem patrząc na fajerwerki za oknem.

Dotrwałem w Sylwester do północy i właściwie potem nie byłem już śpiący. Ale rano wstałem jak zwykle …

2 stycznia poszedłem do szkoły. Co to  za zima? Na dworze 10 stopni na plusie, a na trawniku rozkwitają stokrotki, zupełnie jak w bajce o 12 miesiącach.

A śniegu nie widać, za to zachód słońca całkiem, całkiem…

Szybko minął czas do piątku, a w piątek święto Trzech Króli. Mama upiekła drożdżowy wieniec na modłę hiszpańską , a w kościele w Lasku dostałem koronę. Więc mogłem świętować Epifanię.

Szkolne wyjścia na basen

Na wiosnę dowiedzieliśmy się, że w nowym roku szkolnym będziemy,  w ramach zajęć szkolnych, wychodzić na basen.  Bardzo się ucieszyłem i z niecierpliwością czekałem na wrzesień i nasze pierwsze zajęcia na basenie.

Dzięki naszej wychowawczyni, Pani Beacie, mam zdjęcia z basenu- za które bardzo dziękuję!

Pływałem z makaronem.


Pływałem z deską.


Ćwiczyłem wypuszczanie powietrza do wody.
A na koniec zjeżdżałem ze zjeżdżalni do basenu.
Było super!

 

Ach, co to była za osiemnastka…

Kamil zaprosił nas na swoje 18 urodziny do Otwocka, do Z-Hotelu .

Impreza dyskotekowa rozpoczęła się o 19.00 w DJ Clubie. Złożyliśmy życzenia jubilatowi i zaczęła się dyskoteka. Ja spotkałem dawno niewidzianego kumpla i mocno się uścisnęliśmy.

Trenerzy Kamila wydrukowali mu jego wielkie zdjęcie, pod którym wszyscy podpisywaliśmy się na pamiątkę.

Dobrze się bawiłem. Zajęcia taneczne w szkole bardzo mi się przydały.  Od czasu do czasu siadaliśmy do stołu, żeby się czegoś napić.

Kamil z dużym sentymentem wspomina swoich bohaterów z dzieciństwa: Eryka  i Strachowyja z Domisiowa. I dlatego rodzice Kamila, na jego urodziny, zaprosili Strachowyja. Co to była za niespodzianka!

Ja  także lubię Domisiaki, ale jestem fanem  Strachowyja. On tak lubi sobie powyć, więc  z wielką radością przybiłem mu piątkę!


Co to były za emocje! Tańczyliśmy ze Strachowyjem, wyliśmy jak dzicy i razem zaśpiewaliśmy Kamilowi 100 lat.

Po odwiedzinach Strachowyja musieliśmy trochę odpocząć, ale nie na długo…

… ponieważ chwilę później rozpoczęła się gra w kręgle.


Nasze imiona pojawiły się na monitorze i czekaliśmy na swój ruch.

Gra była emocjonująca.

Może za mocno nie skupiłem się na stylu i nie zawsze udało mi się poprowadzić kulę środkiem, ale i tak byłem zadowolony .

Graliśmy w kręgle i tańczyliśmy do północy, a wrażeń było tyle, że mimo późnej pory, po powrocie do domu, trudno mi było usnąć. Myślałem o Strachowyju i Kamilu, któremu dziś spełniły się jego marzenia! Wszystkiego najlepszego przyjacielu!

 

Zaczęła się szkoła

Wakacje już za mną, a przede mną nowy rok szkolny. Mam nadzieję, że spotkam się z kolegami. Na rozpoczęciu roku było nas czworo…więc spotkanie połowicznie udane.

Po inauguracji poszliśmy na ciastko do Galerii Wypieków.


A potem poszedłem kupić sobie nowy garnitur. Ja bardzo lubię garnitury.

Rękawy i nogawki były trochę za długie, więc mama opłaciła usługę ich skrócenia. To będzie trwało tydzień, więc na urodziny Kamila nie uda mi się założyć nowego garnituru. Szkoda…

Urodziny Kuby w Hangarze 646

W sobotę byłem na urodzinach Kuby w parku trampolin przy ulicy Domaniewskiej. Mimo, że jest to dość daleko od nas, byliśmy pół godziny przed rozpoczęciem imprezy.

Na szczęście Kuba też był wcześniej, więc razem czekaliśmy na wejście do salki urodzinowej. Okazało się, że stoi tam cymbergaj.

Więc w wolnym od skakania czasie można będzie pograć w cymbergaja.

Złożyłem Kubie życzenia korzystając z mówika na moim telefonie.

Potem przyszła pani trenerka ze skarpetkami antypoślizgowymi i zabrała nas… na film, o tym jak należy korzystać z trampolin.

Potem zrobiliśmy rozgrzewkę, aby przygotować mięśnie do pracy.

To był już drugi hangar, do którego mnie zaproszono na urodziny. We wrześniu byłem w hangarze o tym samym numerze, ale na Gocławiu.

Trenerzy wymyślali dla nas fajne aktywności, żebyśmy nie znudzili się samym skakaniem.

Były wyścigi na poduszce powietrznej i na trampolinowej bieżni.

Po zielonej szkole można śmiało powiedzieć, że jestem w dobrej formie!

Potem była gra zręcznościowa w gaszenie zapalających się świateł. Kuba zgasił 27,  ja nie liczyłem.

Na koniec skakaliśmy z wieży na poduchę powietrzną. Mama przeżyła chwile grozy, że się ośmielę i skoczę… jednak wolałem przenieść się na niższą wieżę – z dwóch klocków – i z niej skakałem. Zabawa też była fajna, a mama odetchnęła z ulgą, co zrozumiecie oglądając styl, w którym skaczę.

 

Po takim wysiłku sportowym zakończyliśmy dzień jedząc tort i śpiewając „100 lat”.

Wszyscy byli mocno zmęczeni, ale Martynka zaprosiła mnie do gry i jej nie odmówiłem.

Urodziny Amelki

W sobotę byłem na Urodzinach Amelki.

Tym razem impreza urodzinowa nie  była u Amelki w domu. Na urodzinach byli koledzy i koleżanki z różnych klas, którzy chodzą z nami do szkoły i razem wyjeżdżaliśmy do Rowów na turnus z Bardziej Kochanymi.

Robiliśmy sobie zdjęcia z różnymi aksesoriami na tle zamku Hogwart.

Wziąłem udział w konkursie na zjedzenie wafla bez użycia dłoni i raczej nie bardzo mi to się udało.

Było bardzo wesoło i dużo tańczyliśmy.

A na koniec był tort i toast urodzinowy.


Spełnienia marzeń Amelko.