Dzisiaj Maksio był na wycieczce w Toruniu. Pojechali autokarem do Muzeum Piernika, gdzie uczyli się jak   zrobić piernik. Pogoda niestety nie dopisała, ale nie miało to wpływu na  humory uczestników wycieczki. Z Maksa grupy pojechało siedmioro dzieci, a resztę stanowiła młodzież, która przychodzi do OREW-u na zajęcia popołudniowe. Foremki do pierników mają różne kształty… Maksio i jego upieczony piernik.

W sobotę miałyśmy zajęcia pokazowe, na których  rówieśnik Maksa – Michał, pokazywal nam, rodzicom ile nauczył się przez rok pracy z Panią Elą. Zobaczyłyśmy jak nauczył się podpisywać obrazki, czytać i układać z ruchomego alfabetu zdania. W tym czasie nasze dzieci miały zajęcia muzyczne w grupie. Maks i Pani Ania, która organizowała grafik zlotu. Maks i Adaś rozwijają się kompozytorsko… Kościól Brata Alberta na Osiedlu Dywizjonu 303. Plac zabaw na tyłach kościoła w parku. Kościół św.Tadeusza Judy. Za Maksem Al.Jana Pawła II. Jak wracaliśmy do domu, to na przystanku tramwajowym minęliśmy tramwaj nr 15, który kibice piłki nożnej wypełnili dosłownie po brzegi. Z okien wystawały ich głowy i łokcie, a za tramwajem po ulicy jechała eskorta policyjna, która pilnowała porządku.

Przed zajęciami u pani Wianeckiej szłam z Maksem na place zabaw. Na naszym Osiedlu Albertyńskim jest jeden dobry plac zabaw, ale po drugiej stronie ul.Marii Dąbrowskiej, na Osiedlu Kościuszkowskim jest dużo lepszy. Bożka poleciła mi skaczące żabki, świetna zabawa. Można później ponaklejać na nie karteczki z samogłoskami i powycinać z kolorowego papieru kałuże, do których wskakują żabki z tą samą samogłoską. Super motor i jego kierowca… W piątek była bardzo ładna pogoda i z chwili na chwilę robiło się co raz cieplej. Zjazd… W górę po drabinie… Tu niestety Maks nie kumał, że trzeba skorzystać z siatki, żeby dostać się wyżej, na poziom, z którego zjeżdża się ze zjeżdżalni. On po prostu zarzucał nogę i podciągał się wyżej… Zajęcia grupowe. Na Zjeździe było z 8 matek z dziećmi, niektóre dzieci dość małe, nie przychodziły, więc na zajęciach grupowych bywało bardzo kameralnie. Maks w chińskim kapeluszu, na chwilkę… Maks nie chce, żebym ja miała kapelusz na głowie! W piątek, sobotę i niedzielę, Maks był sam u Pani Eli na zajęciach, gdyż moja osoba go rozpraszała. Wszystkie zajęcia można sobie było nagrać na płyty mini dvd-rw, żeby przeanalizować sobie przebieg zajęć.

W środę o 9.00  mieliśmy diagnozę u Profesor Cieszyńskiej. Z Al. Gen. Andersa można wsiąść w autobus 501 i bezpośrednio dojechać na pętlę autobusową pod Kościołem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Mydlnikach.  W szczycie ten przejazd przez Kraków ze wschodu na zachód miasta pewnie trwa około godziny, my wzięliśmy taksówkę i dojechaliśmy w 35 minut. Maks uzyskał wyniki: na prawą półkulę wiek na 3 lata, na lewą -wiek na 2 lata, IQ około 55. Wracaliśmy 501. Wysiedliśmy na przystanku Politechnika, żeby Maks zobaczył Stare Miasto. W tle Teatr Słowackiego. Floriańska zmierzamy na Rynek. U tego Krakowiaka kupiliśmy glinianego ptaszka,  który szczególnie ładnie ćwierka po wlaniu wody. Maks pod Bazyliką Mariacką i tablicą poświęconą ofiarom katastrofy pod Smoleńskiem. Maks podziwia Sukiennice… Po Hejnale z Wieży Mariackiej weszliśmy, żeby się napić gorącej czekolady, gdyż już trochę zmarzliśmy. Tu Maks ogląda asortyment czakoladek na wagę. Tu przez moment siedział na krześle, ale za chwilę biegał po lokalu…a ja za nim, w biegu konczyłam moją czekoladę… Jeszcze raz na Rynku, a potem  w drogę, do Hotelu Lipsk. Ostatnie spojrzenie na Barbakan… Wsiedliśmy w tramwaj nr 5, na tym samym przystanku Politechnika, tylko zjechaliśmy windą do tunelu, którym jeździ szybki tramwaj miejski. Bardzo szybko dojechaliśmy do Ronda Czyżyńskiego, ale ja zamiast w lewo – Bieńczycką poszłam w prawo – Aleją Pokoju i nadłożyłam kawał drogi, zanim nie ocknęłam się, że idę w złą stronę. W każdym razie wracając doszłam do Kościoła św. Tadeusza-Judy, którego wieżę widać było z naszych okien.

Program terapii Maksa składał się z pięciu godzin spotkań z Panią Elą Wianecką, z dwunastu godzin zajęć grupowych, dwóch godzin z fizjoterapeutą Panem Janem Krupińskim i półtoragodzinną diagnozą psychologiczno – logoppedyczną u Profesor Cieszyńskiej. Dzień rozpoczynaliśmy od śniadania w pokoju. Było to dla mnie bardzo wygodne, gdyż Maks zwykle nie jest zainteresowany jedzeniem, więc ja jadłam, a on się bawił,  albo oglądał kreskówki po …niemiecku –  stacji nick jr. Po śniadaniu szliśmy na plac zabaw, albo na pobliski rynek „Tomex”, a wracając zahaczyliśmy o CH „Czyżyny”, gdzie Maks znalazł auto swoich marzeń. Cały przejęty – kieruje… Od 12 do 13 Maks miał u Pani Eli zajęcia logopedyczne metodą manualnego torowania głosek. Jest to  metoda na wprost – tzn. logopeda i dziecko siedzą obok siebie. Dziecko patrzy na usta logopedy i próbuje naśladować ułożenie  ust i  powtarzać usłyszane i zobaczone samogłoski i  sylaby. Jeśli mu się to nie udaje, Pani Ela pomaga dziecku ułożyć aparat artykulacyjny – manualnie. Maks generalnie nie współpracował. Nie chciał nawet podawać obrazków, na których były narysowane czynności. Pani Ela powiedziała, że nie jest nauczony pracy i widać, że jest prowadzony metodą – niech robi co lubi ( z czym niestety się zgadzam). Natomiast jeśli chodzi o metodę –  to powiedziała, że u niego nie trzeba torować głosek, gdyż on je ma, ale próbować je wywołać, żeby zaczął je powtarzać i mówić.